Düþünüyor, sorguluyordu... Ýnsan olabilmenin en halis haliydi. Çocuklarý, insanlarý, yaþlýlarý... Sýrf düþündüðü için mi rengi griydi?
Okuyordu sayfa sayfa, okyanuslarý yarýyordu gece yarýlarý. Gözleri kýzarýktý ve bir gözünde gri bir buluttan tek damla taþýyordu, aðlamaklý haliyle. solgundu teni, bir zaman yolcusuydu belki, ne bugüne ne yarýna ait... En zor olanýný yaþýyordu, ne göçebe, ne kök salmýþ bir çýnar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.