Boş Tabut Lakırdısı

Tanýyorum ben kendi yüzümü
Ayný gün doðmuþtuk
Gözlerimdeki aðaçlardan
Meyve koparýp da yutmuþtuk
Sonra da caminin taþlarýný ýsýrýp
Diþimizin kovuðunda uyutmuþtuk
Hiç unutmam bir keresinde
Suyu kurumuþ bir çeþmenin baþýnda
Çiçek yýkayan aborjinler görmüþtüm
Ellerinde son kalan ömürlerini
Kurutmak için ipe asýyorlardý.
Biraz daha ilerledik
Bir kelebek ölmüþtü galiba
Sað yanýnda iki delik vardý
Yangýn yeri sanki yüreði
Elleri ciðerinin üzerinde ama
Kurþunlarý eritiyordu kalbi
Bakýrdan bir tencerede kaynýyordu
Yaþanmak üzere olan son günleri...

Sonra yalnýz yürüdüm, bir baþýma
Uykuya dalamayan bir rüya gördüm
Kendi ile yaþamaktan býkmýþ gibiydi
Ömründen arta kalan günleri biçen,
Kuzeyli bir mülteci gibi bakýyordu bana
Bakýþýný gözlerimde unuttu
Buluþalým mý der gibiydi
Ruhunun bedeniden ayrýldýðý yerde buluþtuk
Acý acý aðlýyordu
Derdini anlatmaya mecali yoktu
Omzundaki yaralarý silkeleyip,
Döþeðini serdi topraða
Ellerini kaldýrdý havaya
Ruhunu býraktý usulca yere
Kýrýldý göðüs kafesi
Yetiþemedim feryadýna
Yýrtýldý son nefesi...

Kendimi de geride býrakýp ilerledim
Yolda baþýboþ dolaþan bir mezar gördüm
Yanýnda da haramzade bir pire vardý
Limon aðaçlarý ile örtmüþlerdi saçlarýný
Gözleri ile sözleri çeliþen bir yara açýldý
Ýçeri buyur ettiler beni
Hiç hapishane türküsü bilmeyen
bir uçurtma tutuþturdular elime
Büyük bir dehlizin kýyýsýndan yürüdük
Çocuklarýný babalarýna býrakan
Kadýn cesetleri doluydu her taraf
Basmamak için bir rüzgarýn koynuna girdim
Sýrtýnda mezarýný taþýyan çocuklarýn arasýndan geçtik
Sanki yaþýyormuþ gibi rol yapan
Bir ölünün adýný verdiler bana
Adýmla çeliþtim, sonra da söylediklerimle
Akordu bozuktu havanýn
Hiç yaþayasým yoktu
Kendi mezarýmý kendim kazdým
Ýçi boþ bir tabuta bindim
Son durakta da indim...

.......


Sosyal Medyada Paylaşın: