ben topraklý damlý bir evin
daðlara hasret hasret bakan
o buðulu penceresiyim
uzun uzun dalýþlara gebe gözlerim
tetikteydi eskiden
umurumda deðildi o zamanlar
yeryüzünün hangi kara parçasýnda minnacýk avuçlarýnda serçelere su verdiðin
sýkýntý mahzeninden
keder biçiliyordu o zamanlar
topraklarýmda büyüttüðüm senli baþaklardan
umut türküleri yükseliyordu
sonsuz göðe
-yoksun/
gecelerim hüzne kiracý
yerleþik acýlarýn daimi sahibi kalbim
yitirdi þarkýlarýný sokak kedileri
ölgün ay ýþýðý gölgeme yaren
-içim-
ah þu herkesten sakladýðým içim
karýncalarýn taþýdýðý suyun kâr etmediði Ýbrahim’in kor ateþi
eziliyor diþlerimin arasýnda
kadim küfürler
çenemde çýkrýk sesleri
-yoksun-
tekrarlýyor yine de dünya
ayný oyunlarýný
kýrýldý tutunduðum dal
koptu yýldýzlardan sarkýttýðým ip
göründü dibi kustuðum kuyunun
dokunduðum her nesnede
bir parça sen
bendeki varlýðýn nasýl acýyor
nasýl da acýyor bendeki varlýðýn
bir bil-sen
topraðýndan bir avuç alýp
karýþtýracaðým deniz suyuyla
bozkýrda bir yaylada
gül fidesi dikeceðim topraðýna
her gül mevsiminde toprak
sen kokacak,avuçlarým sen
adýný ‘’Arya’’ koyacaðým
bakýp bakýp yokluðuna aðlayacaðým
...
Necat Uslu
Deðer verip sayfama gelen
Þiirimi okuyan,beðenen,favorisine alan herkese
Þiirimi güne layýk gören deðerli seçki kuruluna
Teþekkürlerimle ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.