gök yarýldý
çöktü matem bulutlarý þehre
yerden beyaz bembeyaz kanatlarla
bir melek havalandý göðe
serçe suretinde
bir çift göz kapandý
yankýlandý avazým
kalbimin dehlizlerinde
duyan olmadý
kapandý perde
bir yarayý dolaþtýrýyorum günlerdir
açýk bir yarayý içimde
örtüyorum üstünü tebessümle
görmesinler diye
tükendi týrnaklarým
þimdi dudaklarýmý kemiriyorum
týrnaklarým yerine
koyacak yer bulamýyorum ellerime
gözlerim ateþten kâse
yanýyor,yanýyor,yanýyor
örtemiyor acýmý hiçbir gece
bir yara durmadan kanýyor
üþüyor mevsim
üþüyor þehir
üþüyor içim
üþüyor takvim
sesine deðmeyen sesim üþüyor
-içimde büyüttüðüm sen sýðmýyor hiçbir yere-
deli gibi dolaþýyorum sokaklarý
sevdiðim sonbaharýn yaprak hýþýrtýlarý
artýk küfür gibi geliyor benliðime
bir dua kadar yakýnsýn
çocukluðum kadar uzak
þimdi teninde mermer soðukluðu
toprak huzuru
acý kere acý
býrakýp gittin çocukluðu
yokluðun ensemde namlu
dilimde cam kýrýklarý
dinmeyen ateþ içimde
þimdi sen uzak iklimlerde
ben yokluðunun cehenneminde
iki büklüm bir çocuk aðlýyor içimde
-hani,hani o minnacýk ellerin nerde-
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.