Yaðmur yaðdý. Bahçe gölgede toparlanýyor. Toplanmadan ölecek kasýmpatýlar. Çiçeklerin solgun yapraklarý düþüyor, ýslak patikalara, Bir tek gürültünün bile çýkmadýðý kumda, Kýrmýzý büyük dalya çiçekleri yitip gidiyor. Etrafta bütün bu acýlarýn belirsiz mýrýltýsý var, Çiçeklerin can çekiþmesini dinleyen her þeyin. Ve üst kattaki beyaz küçük odalar þafaðý bekliyorlar…. Çocukluðum, benden nasýl uzaklaþýyorsun, Beliren akþamýn ve ölen bahçenin içinde ! Gidiyorsun ve bir daha hiç dönmeyeceksin Þimdi , artýk sadece bir uðultudan ibaret, hâtýran, Bir hâle içinde, az sonra birden kaybolacak olan. Ve ben hâlâ hayal kuruyorum, yapa yalnýz, pencerede…
Francis CARCO (1886 - 1958) Çev. Sunar Yazýcýoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.