SENSİZLİK

Bu þehir çok sessiz ve sensiz
Iþýklar aydýnlatmýyor ruhumu,
Zifiri karanlýða bürünmüþ her yer,
Iþýklarý sönmüþ tüm sokaklarýn,
Bu þehre sensizlik oturmuþ gitmiyor.

Karanlýðýn esaretindeki kilitli taþlarda,
Sana dair bir iz arýyorum.
Bir iþaret, bir ses, bir ýþýk,
Belki bir kalp býrakmýþsýndýr,
Loþ bir sokak lambasýnýn altýnda,
Belki de kapý arasý görümlük bir çift göz,

Seni arýyorum dedim ya aklýma geliyor iþte.
Aðlamaklý bir hal kaplýyor bedenimi,
Sýtma nöbetine tutulmuþcasýna titriyorum.
Bir ateþ var yüreðimin orta yerinde,
Kendime sormaktan korktuðumdan,
Yabancý gözlere soruyorum.
Sordukça sýkýlýyorum, sýkýldýkça bunalýyorum.
Elimde deðil ki sevgili,
Sensizliðe alýþamadým,
Alýþýlmýyor ki

Yusuf’un kuyusundan da karanlýk bu þehir
Gecelerin ürkütücü yaný sensizlikmiþ meðer.
Tut ellerimden çekip çýkar,
Etrafta bir hissizlik hakim,
Çatlamýþ tüm sevdalar susuzluktan.
Senin adýn aþk, senin adýn sevda,
Bir tek sen lazýmsýn bu kýsrak kuraklýða.

Bu yoksunluk halleri yaramýyor gönlüme,
Hayal dünyam birbirine karýþýyor,
Küfredesim geliyor karanlýk sokaklara,

Naðmeler bile anlamýný yitirmiþ,
“Erik dalý gevrektir” oynatmýyor artýk,
Þöyle adam akýllý oynayamýyorum,
Oysa ne çok severdim ben bu þarkýyý,
Sensizken oynanmýyor ki.

Þimdi sen burada olacaktýn ve tamda karþýmda,
Ben þiirler yazýp okuyacaktým gözlerine baka baka,
Olmuyor sevgili olmuyor.
Hayaller yetmiyor seni yaþamaya,
Sen yoksan þehir anlamsýz,
Þehir Iþýksýz,
Þehir neþesiz,
Þehir naðmesiz..
Sen yoksan bu þehir,
Þehir deðil Sevgili.

Erdal EBEM

Sosyal Medyada Paylaşın: