Umdum

uzadý gece,
hüzün ve matem el ele.
Nefsim istedikçe ve ben verdikçe piþmanlýklarýmý büyüttüm.
Þeytan, insan suretinde geldi;
geldi ya yüreðimdeki sandým,
kibrim kendimi aþtý.
Oysa bir vesileydi her gelen ve her giden; "hayýr" sandýðýmýz "þer",
"þer" sandýðýmýz "hayýr" olabilirdi deðilmi!.. bilemedim öfke yendi beni isyana gittim. Bir ömrü yedim; yaz’lardan,
güz’lerden geçtim.
Kýþ uykusuna yattýðým oldu,
baharda çoþup koþtuðum...
Aldýðým, verdiðim- býrakýpta gittiðim oldu. Hatýrlayýp; yalnýzlýða kaçtýðým,
tebessümle gözlerimle buluþturduðum da oldu aný’larý....
Dün’üm bitti, yarýn’ým bilmediðim;
bu gün huzursuz bir tepinme benliðimde.. Ol’ma mevsimine yettim;
açýk duran tek kapýdan geçtim,
yumdum gözlerimi dokunsun diye gökyüzünden bir el.
Umdum.
B.S.
Sosyal Medyada Paylaşın: