Kırık bir düş…

Kýrýk bir düþ…
Olur dediler,
Olmalý diye sandým
“keþke” ahh “keþke”
Uyanmasaydým hayata….
Karalar baðlasaydým umutlara
Düþlerim gün görmeden bitseydi de
Hiç olmasaydý bu dil; gönül yarasý !
Ya da;
Med-cezir düþlerime kýran gireydi
Düþlemeden bir düþkünü
Düþeydim yaþam sahnesine…
Gelen geldiði, giden gittiði yerde kalaydý
Düþtüm;
Bu serzeniþ elbette kendime :
Kendi kendime kalaydým da olmayaydý,
Hüsran, hicran ve kýrýk bir düþ…
Kýldan inceydi boynum, kýlýçtý bir söz
Bir damla arzuya teslimdi özgürlüðüm
Kör býçak kesti deli çaðýmý, akmadý kan
Yüreðimde kýlýç yarasý, düþlerimde kan.
Ýki kiþilikti oyun
En baþýydý sona yazdýrdýðýn
Ve ben okumayý unuttum..
Ezberden oynadýk biz bu oyunu:
Hiç çoðalmadýk ve hep kendimiz kaldýk…
Sükunet sandýðýmýz bir buz daðýydý
Isýnmadýk, ýsýnamadýk !
Sevgi gözlerimizin renginde saklýymýþ
Ve fakat hiç bakmadýk, bakýlmadýk..
Hiç bilmediðim bir renk þimdi gözlerimde
Hiç duymadýðým bir söz þimdi kulaklarýmda
Hiç yaþamadýðým bir hayat þimdi aklýmda
Ve aklým, ruhum þimdi ince bir hastalýkta
Düþ’tüm bulamazsýn beni karanlýkta….
bilgin subaþý An/kara
Sosyal Medyada Paylaşın: