ölü yar'a

gidince sen,
uzaðýmda kalýnca;
öfkemin gücünü sürdüm namluya
Mazinin kurþunuyla vurdum yarýný,
mazide sen vardýn yarýnda yine sen...

öldün, öldüm...

mumyaladým ve gömdüm seni
kimsesizlerin mezarlýðýna.
Tüm zamanlarda ulaþsýn diye
gönülden söylenmiþ sessiz bir dua...

mesele, ruhu bedende mutlak gerçeðe hizmet ettirmekte...
ne varki ruh bedende iþkence çekmekte...
niyemi;
çünki, nefsin yolu da menzili de hep olmaza,
bu yüzden ulaþamadýðýmýz her deðerin büyüklüðü kadar
büyütürüz acýmýzý, yaramýzý.
Acý , yar’a dediysem bir çok sýfatý var elbet...
Bendeki mesela önce dil, sonra yürek yarasý...
Bilgin subaþý
Sosyal Medyada Paylaşın: