Ben, Filistinli küçük bir kýzým,
saçlarý örgülü..
hayalleri tutsak
öyküsü hüzünlü
//
yetim diyorlar bana,
babamý almýþ kör kurþunlar,
bu sokaklarda..
/ /
hiç oyuncaðým olmadý benim;
sarý saçlý bebeðim,
ve bir bisikletim,
oyunlar oynayamadým,
þöyle doya doya..
annemin gözleri yaþlýydý hep,
kalbi duada..
o benim sýðýnaðým,
her gece silah sesleriyle;
sýðýnýrým kucaðýna..
ve hayaller kurarým,
umuda dair.
//
sil gözyaþlarýný anne!
bak gül kokularý yayýlýyor Filistin’e,
kan yerine..
çiçekler açtý bahçelerimizde,
ümit çiçekleri..
sen aðlama anne!
gülümsüyorsun artýk hayallerimde..
//
karanlýk bir gecenin ýssýzlýðýnda,
ayýrdýlar bizi..
ayýrdýlar bizi kör kurþunlar,anne!
yýktýlar hayallerimi,
umuda dair ne varsa,
bu sokaklarda...
//
Yüreðimde Filstin!
kanýyor ince ince,
þimdi bana hem öksüz,
hem yetim diyorlar anne!
sen gideli susmadý silahlar,
oyuncaðý olmadý çocuklarýn,
hayaller bile kuramadýlar..
//
yüreðimde filistin anne!
davamýz Hak,
sevdamýz Hak,
Hakka çýkar yollarýmýz,
dikenler olsa da anne!
Züleyha Özbay Bilgiç