Bir gece al hüznümü, Yanýnda dursun. Dinlensin dizlerim.
Eli ayaðý olsa kalbin, baðlarsýn. Kulaklarý olsa anlatýr, Dili olsa dinler anlarsýn. Herkese yok, Yare var bunlarýn tamamý. Kasýtlý reddetme arzusu var yürekte. Beni, onu, herkesi. Seni deðil. Sana deðil bu gam, bu keder; Bu dünyayý terketme arzusu. Bu yaþamýn kýyýsýnda konaklama isteði. Bu; Bu bir savaþ. Ýki tarafýnda haklý olduðu gerçeði. Ýki taraf? Bu da nedir böyle? Ne demek? Birleþip bir olamamak mý? Evet. Kandýrma kendini. Beni býraktýðýn bu diyarlara bir bak. Bir karýnca sýðamýyor içine, Bir dev kayboluyor boþlukta. Baþým dönüyor, nereye olduðu belirsiz. Bedensiz yaþar mý insan? Geri ver hüznümü, Vaz geçtim.
Bir gece; Bu bir gece.. Hüzünsüz geçen, Öylesine boþ, nefessiz. Sessiz, kaybolmuþ. Boðulmuþ karanlýkta. Geri ver hüznümü, Vaz geçtim.
Beni götürmediðin diyarlar bayram yeri. Þen sohbetler, kahkahalar. Karnavallar var sokakta. Aðlatma hüznümü, Vaz geçtim. Geri ver. Ben taþýrým yükümü. Öyle elim kolum dolu gezmem sokakta. Kimseye göstermem. Sorarlarsa söylemem. ’Neyin var?’ deseler. Hiç derim. Hiç. Derin bir nefes alýp iç geçirmem. Gözlerim dolu dolu bakmam kimsenin yüzüne. Ben derim, Ben, iyiyim. Geri ver hüznümü. Vaz geçtim.
Burhan Karaca 21.11.2019 15:47
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.