Çamura bulandý bem beyaz tenim. Katrana, Kana bulandým. Kör bakýþlar dolanýr oldu üzerimde. Iþýðým söndü. Gölgeler göründü þafakta. Gün ýþýðý öldü. Oltasýna takýldým hayatýn. Çalgýlar, cümbüþler. Bir ben oldum orada, Bir ben býraktým ardýmda. Ak alýnlý, inci diþli. Ismarlama bir hayat var aklýmda. Sipariþler verildi. Oku, ama öðrenme; Ezberle. Kimse sormuyor zaten ne bildiðini. Herkes bilmediklerinin peþinde. Bir güvercin gibi pazarladým kendimi. Bir kuðu kadar þýk göründüm. Pelikanlar gibi asil yürüdüm. Ýçim kaldýrmýyor bu hayatý. Ýleride inecek var. Kusmalýyým içimdeki kuzgunu. Görseniz, Öyle temiz, öyle siyah. Ölesiye sahici. Ýyi insanlara rastlamak zordur hayatta. Neden mi? Hepimiz parlýyoruz yalan zýrhlar ardýnda. Dünya zifiri karanlýk. Kuzgunu karanlýkta farkedebilir misin? Kaç kuzgun. Biz seni ve hatta siyahý bile kirletebiliriz. Kaç. Kuzgun.. Kaç.
Burhan Karaca 16.11.2019 00:16
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.