Temmuzdu. Geceydi. Bir veda gecesiydi, gözlerden uzak. Bir eski þarkýyý söylüyordu kavaklar, usul usul . Ay ýþýðý düþmüþtü saçlara. Deniz, dalga dalgaydý yine. Gece öyle sakindi ki ve öyle güzeldi ki sevgili ama gece, veda gecesiydi. Sitem, Bitmez sanýlan aþkýn bitmesineydi yaz ortasý.
Temmuzdu. Geceydi. Gece, ayrýlýða gebeydi. Ertesi gündü yolculuk ve yolculuðun ertesi yoktu. Anýlar düþüyordu bir bir , ayrýlanlarýn üstüne. Anýlar, yaprak misali... Hazan mevsimiydi yaþanan, Temmuz gecesinde. Gece, veda gecesiydi. Sitem, çaresizliðeydi. Gitmek de kolay deðildi gidene, kalmak da kalana...
Temmuzdu. Geceydi. O gecenin sonu yoktu.
2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
uğurdemircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.