hüznün kaldý bana
çekildin sanki yedi kat yerin altýna
sevgi dedim savurdun geçtin
görmeden yüzüne sürdüðün belayý
yine de umut diye bir güzellik var elimde
söndürür gereksiz yanan ateþi
yemyeþil bir bahçede yeþerir açar
aynýdýr insan yüzü sevdada
açar tüm kapalý perdeleri
yeni bir film baþlar
sahnede yeni oyuncular
insan aynýdýr iþte
inanan seven aldanan
aldatýlan
yýlmaz insan
ileriye adým atmaktan
diri tutar duygularý sevgisi
dürüp katlayýp atmak ister hüznü
geldiði ana zamana
olasý mý bilinmez
dilin, elin ermediði yerde
mutluluða yaklaþmak
yoksa
yaþamýn gereði mi?
-denemeye deðer
insan yaþadýkça..-
20. 11. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.