Penceremde Kuşlar Bekliyor

Vuslat umuduyla sevinçle dolan,
Gözlerimde donmuþ, yaþlar bekliyor.
Yalnýz ben deðilim, özlemli olan,
Pencereme konmuþ, kuþlar bekliyor.

Buhar oldu zaman, ne de tez geçti,
Leylek geçti, turna geçti, kaz geçti,
Bahar geçti, son yaz geçti, güz geçti,
Daðlara kar inmiþ, kýþlar bekliyor.

Her yanda hatýran, tütüp duruyor,
Gönül sevdiðini elbet arýyor,
Olmasan da kendin, namýn sürüyor;
Kokularýn sinmiþ, taþlar bekliyor.

Uzun gecelerde sabah etmek zor,
Kývranýr dönerim, sinem ateþ, kor,
Ne haldedir diye, vicdanýna sor;
Can evinden yanmýþ, döþler bekliyor.

Þehir sensiz bomboþ, nefessiz kaldým,
Soðuk izbelerde, yerimi aldým,
Köþe baþlarýna, haberler saldým;
Meyden devri dönmüþ, keþler bekliyor.

Bebekler ninniyle yatmýþ, uslanmýþ,
Banklarýn üzeri tozlu, paslanmýþ,
Sokak lambalarý, yine puslanmýþ;
Gür ýþýklar sönmüþ, loþlar bekliyor.

Uðruna ömrünü kim feda eder,
Usanmadan bekler, Alaca kadar?
Bitir muammayý, bitsin bu keder,
Sevda ile yunmuþ, düþler bekliyor.

17.11.2019
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: