ne bedava diye düþündüm acýlarýmýz beþ para etmiyor üç kuruþluk düþlerimiz sevdalarýmýz umuda koþmuyor bedavaya yaralanýyoruz kimse dönüp bakmýyor diz boyu hüsran badanasý eskimiþ duvar gibi dökülüyor sývalarýmýz garip duruyor resmimiz orda cýz ediyor yüreðimiz
bir somya, masa, sandalye, kitap yeter demiþtik birlikte mutluluða yetmedi araba, tatil, yazlýk istekler sýralandý bizden sonra bedava yaþamadý çocuklar arzular pahalandý
çok mu zor dedim papatya toplamak düþlerimize yaptýðýmýz bahçeden bir çadýr kursak oraya yaz sabahýna uzatsak ayaklarýmýzý çiselese yaz yaðmuru güneþ baksa gözlerim
bedava bir aðaç altýnda elini tutmak sevgilinin indirimli þarkýlar söylemek silerek yüreðinin pasýný þarkýlarda gitmek Çamlýca’ya boðaza mehtaba bakmak
silmek ayaðýnýn tozunu önüne ilk gelen taþa ucuza yakalamak özlemlerini kýr çiçeklerinden taç örmek sevgiliye onsuz geçen günlerin hasretinden çok pahalý olmasa gerek sevmek
sevmek bütün canlýlarý, doðayý bir sinek gibi kovmak hüznü açarak pencereyi ruhuna odaya dolan temiz havayla aþýk olmak hayata mutlu olmak
bedava en yaþanýlasý þeyler..
05. 11. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.