Ýlk dizelerinden geçtiðim þair
anlamý kokladýðým günlerdi
kara önlüðüme bulaþtý þiir
saðanak bir yol karanlýk bir gece
çocuk aklýmdý i mgesinde boðulan
yaðmurlu sözlerden güne akan
ilklerimden bugüne kalan miras…
Veli Kanýk’tan olma bando þefinin oðlu
çok sesliliði kanýnda dolaþan
dizeler arasýnda içini arar durur insan
ömürdü geçen duygu maðarasýnda
düþle yýkanan sözle kurulanan…
günlerden bahar 13 Nisan 1914
önce gözleriyle dokundu hayata
yaþý bire girince kurbaðadan korktu
dokuzunda okudu, onunda yazdý
on yedisinde bara takýldý deli ruhu
on sekizinde anasona dokundu dudaklarý
on dokuzunda pervane bir delikanlý
yirmisinde omzunda geçim telaþý
sefaret süpürdü durdu kapýsýný
yirmi beþinde otomobille çarpýþtý
çok âþýk oldu hiç evlenmedi
söze niþanlý
þiirlere nikâhlý
aldatmadý hayatla kadýný
gecelerine konuk etti
tenlerini, saçlarýný, kokularýný
dizelerinde sevdalandý…
Orhan Veli Kanýk
kanýksadýkça hayatý
Oktay Rýfat ve Melih Cevdet Anday
Nâzým Hikmet’in özgürlüðüne
üç gün grevde aç sözlerle yattýlar
yýl 1950 dili katýk
özü cevher sunan taþlar…
Mehmet Ali Sel
Varlýk’ta çýktý mahlaslý ismi
Orhan Veli söz devþirdi
kendi piþirdi kendi yedi
içindeki açlýkla doydu sözce teranesinde…
gün o gündü
belediye çukuru düþtü kafasýna
Ýstanbul’da öðlen vaktinde bir fenalýk çöktü ruhuna
yaþ otuz altý
cebinde Aþk Resmi Geçidi
ömrü gibi eksik
ölüm gibi efsunlu okunamadý bazý dizeleri
diþlerine sýkýþan fýrçadan
kalan macun lekesi hayatla
beyaza yenik düþen bedeni kefenli uykuya daldý…
saat 23.20’de sustu garibin i mgesi(14 Kasým 1950) .
Rumelihisarý’ndaki Aþiyan Mezarlýðý
Okudu mevlit yerine
servilerle söyledi son dizeleri…
“Ah ölüm uykusuyla kapanacak gözlerim!
Gideceðim bir anda
Yazacaðým son þiirlerimdir bunlar benim,
Dört duvar arasýnda”
þairin ölmesi ne garip
sadece düþündüm
þiirleri can bulurken dilimde...
"Düþünme,
Arzu et sade!
Bak, böcekler de öyle yapýyor."