Fesleğen

zaman neleri götürür
içimizdeki kimsesiz fesleðenden?
kimbilir ömrü ne kadardýr þu serçenin,
gökyüzünde yüzen?
elim ayaðým tutmuyor bu mevsimde,
sanki son nefeslerimi sýralýyorum,
son sesimi sýrlýyorum sessizliðime.
kýþ mavisi bir türkü gelip konuyor hüzünlü gözlerime,
seninle susarak konuþmayý öðreniyorum.
yüreðim yýrtýk bir elbise midir ki,
yitiriyorum sevgimi geçtiðim her sokakta?
düþ kýrýklarý toplarken bir zamanlar,
dün kýrýklarýmý biriktirmeyi öðrenmiþim.
bir kibritin kavýnda harlayýp kalbimi
kendimi kül etmiþim.
ýzdýrap içindeyim,
canýmýn goncasý jiletlenmiþ kederlerle,
bilekleri kesilmiþ gülüþümün,
her tarafýmda yüreðimden bir yonga,
kýlýçtan keskin,kýldan ince.
kederle öksürüyor yine gece,
karanlýkta közlenip kýzarýyor yorgun bakýþlarým,
ayaklarým ölüm taþýyor kabrime.
ben hicran gemisinde bir mülteci,
þehrin ayaz tepesinde yankýlanan sessizlik,
kokuþmuþ bir saltanatýn ruhunda acýyan yara.
þimdi bir fesleðen büyür yine içimde,
büyümek ölüm mektubudur binevi,
ve postacý telaþýdýr sakallarým,
ahmak yüzümde.

- Abdullah Cemek
Sosyal Medyada Paylaşın: