H-içe Dönük Manifesto

üzeri kederle kaplý bir suretim,
yanaklarým ateþ.
yolsuz yordamsýz yüreðimi yokluyor hayat,
sütten kesilmiþ bir çocuk deðilim oysa,
acýmý aþktan çýkaracak yaþa vardým çoktan.
yürüdüðüm tüm yollar bir hikaye yazýyor bana,
tüm sokaklarda bir sýfat ekleniyor adýmýn altýna.
en çok keder ustasý yakýþýyor bana,
çaylak
ve usta..

kalbimin ritmini yok sayýp devriliyorum
tüm karanlýk yollarýna sevdanýn.
acýmla zikzak çiziyor çocuk yanlarým,
ipe götürecek bir sakarlýk belki
aþka düþmek bu denli.
belki ölmek fena sayýlmazdý
aþkýn çitlerinde kanayan ellerimize nazaran.
nasýlsa korkusu aþkadýr bir tek insanýn.
ýstýraplý bir gece gelip oturuyor göðsüme,
yine çýkmaz yollarda gözlerim,
gözlerimle yürüyorum bu kenti,
boðuk penceremden.
bir bulut süzülüyor sanki tepede,
kaynar bir su dökülüyor göðe aniden.
tüm kuþlarý acýdan haykýrýyor gökyüzümün.
kederle inliyor dýþarýsý,
aklýmda aþk!
bir ayrýlýðýn manifestosudur bu!
baþkaldýrýp,
söz indiriyorum.
susturuyorum tüm çýðlýklarýmý ben de.
bir tuðla da ben kýrýyorum yýkýlmýþlýðýmýn üzerinde.

bu kentin sevda yüzlü çocuðuydum,
þimdi bu sevda yüzünden yitirdim tüm çocukluðumu.
galebe çalýp duruyordu içsizliðimin aðrýsý,
kendi yarama sýzýp,yara oldum kendime.
sonra bir sonbahar günü,
intihara kalkan düþler furyasýna düþtü adým,
iki satýr daha yazsam ölecektim,
intihar koydular adýmý.
þiirdim,
ölüm sandýlar ahýmý.

beraber koyalým dedim kendime
gel bu derdin adýný.
bekledim
gelmedim!
sanrýlarýmý kaydýrýp aklýmýn buz vadilerinde,
çöl ateþlerinde sonsuzluk piþirdim acýya harmanlayýp.
saç diplerimi idam ettirdim tel celsede,
bekledim,bekledim.
ölmedim.
bir þiirdim oysa aþka mana katacak,
ben bile inandým acýma,
kendimi þiirden saymadým.


Sosyal Medyada Paylaşın: