Vatan Yazýlmaz ki bu destan, aciz kalemin rüþtü, Tarihin dehlizine tarifsiz elem düþtü. Haber salýn ceddime, vatana el süren var, Emanet emin elde, hesabýný düren var. Bayraðýmdaki þule, þehidin tebessümü Vatanýn her köþesi, cennetin izdüþümü... Çoklara galip gelen azla dolu dünümüz Bakýn Çanakkale’ye, neye kâdir ünümüz Batý’nýn gölgesine sýðmaz asýrlýk çýnar Dallarýný yeþertir, þehit kanýndan pýnar Dalgalan þanlý bayrak, rüzgârýn olsun melâl, Zaferin muþtusudur, gökte yýldýz ve hilâl. Onulmaz hüzün damlar sýzlayan her yaradan, Ülkemi esarete, düþürmesin Yaradan.
Ahval Haçlý masa baþýnca topraðýmý bölüþtü, Gönlü müþfik milletin, payýna zulüm düþtü. Mondros müsvettesiyle iþgale yol verdiler, Kirli emellerini önümüze serdiler. Ýngiliz kýskacýnda güzel Payitahtýmýz, Geldikleri çöplüðe göndermektir ahdýmýz. Ey sömürgeci güruh, þiarýndýr mezalim! Vatan ecdat mirasý, sahipsiz mi be zalim? Ahval çetin olsa da, yürekler gayet metin, Bu inanç ve gayretle, sonu gelir zulmetin. Kâbilin soyu belli; kalbi taþ, eli kanlý... "Hasta adam" sansýnlar, ruhumuz delikanlý! Alnýmýzýn akýna kir deðmesin karadan, Ülkemi esarete, düþürmesin Yaradan.
Gayret Umudun kývýlcýmý cesaretle örtüþtü, Çýnar hala ayakta, dalýndan yaprak düþtü. Gazi Mustafa Kemal, bir yol açtý millete, Samsun ufuklarýndan kýlýç çaldý zillete. Sivas’ta kenetlendi vatan için toyumuz, Hür olsun aziz millet, baki kalsýn soyumuz. Atam; cansiperane dolaþýp tekmil yurdu, Kuvâ-yi Milliye’nin temellerini kurdu. Sivas’ým; istiklalin tescilli vesikasý Yýldýramaz haçlýnýn, zulüm ve tefrikasý Bu yola baþ koyanýn, caný sermayesidir, Þahlanýþýn esrarý, hürriyet gayesidir. Dualar arþý deler, kalplerdeki nâradan, Ülkemi esarete, düþürmesin Yaradan.
Karar Bülbüller diyarýnda, hadsiz baykuþ ötüþtü, Memleketin bahtýna bir aklýselim düþtü. Yedi düvel bir olsa; yýldýrýr mý þer, zulüm? Çare dünden bellidir; "Ya istiklâl ya ölüm" Birleþen yüreklerde, ne yeis var ne de yas, Topyekün direniþin, gür sesi oldu Sivas. Gelse de üstümüze, yedi baþlý canavar, Tükenmedi ulusum, kül içinde közü var. Temsil heyetimizin istiklâl pusulasý… Döndüremez yolundan, düþmanýn heyulasý. Cem olsun koç yiðitler, kýyam vakti bu demdir, Vatan müdafaasý, en mukaddes erdemdir. Bu rahmet yaðmurunun kaynaðý maveradan, Ülkemi esarete, düþürmesin Yaradan.
Kýyam Türk’ü tarihten silmek beyhude, arsýz düþtü, Hakk, halkýn kaderine müjdeli hüküm düþtü. Eritir esareti, baðrýmýza deðen har, Milli irade varsa, her kýþýn ardý bahar. Mevzu bahis olamaz, ne manda ne himaye! Fedai can eyleriz, bu uðurda sermaye. Bizde yiðitler bitmez, ocaklar ana dolu, Küllerinden doðuþa gebedir Anadolu. Nice nene hatunlar, yiðit serdengeçtiler; Þehadet pýnarýnýn gözesinden içtiler. Cepheler dile gelse, anlatsa olanlarý, Þu topraðýn baðrýna aþk ile dolanlarý. Çetin sýnavdan geçtik; fýrtýnadan, boradan, Ülkemi esarete, düþürmesin Yaradan.
Netice Haramiler bahçemde, iþtiyakla gülüþtü, Zamansýz zemheride, binlerce gülüm düþtü. Bu karanlýk hengâmýn bitmesi tek niyazdý, Otuz sekiz sevdalý, Sivas’ta ferman yazdý. Sömürü düzenine, karþý durmak farz oldu, Alýnan her bir karar, yüreklerde gürz oldu. Zalimin karþýsýnda, bedenler muhkem cidar, Türk’ün kadim öz yurdu, kalacaktýr payidar. Göðsümüze d/ar gelir, esaret elbisesi, Bir olup yankýlandý, Anadolu’nun sesi. Kuvâ-yi Milliye’nin binlerce hür neferi; Gece gündüz durmayýp vatan kýldý bu yeri. Mukaddes al bayraðý çiðnetmedik soysuza! Asýrlýk destanýmýz, yankýlansýn sonsuza… Kongremiz unutulmaz, yüz yýl geçse aradan, Ülkemi esarete, düþürmesin Yaradan. Sosyal Medyada Paylaşın:
Arif Odabas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.