Ruhuna el şiir
Bir çardaðýn gölgesinde, ela gözlü bir þarkýyla sesin çalýnýyor kulaðýma.
Akþam sefalarý esas duruþa geçiyor
Ve fotosentezi boykot eden aðaçlar seni zikrediyor bilincime.
Ne kadar mahrur deðil mi sevgilim
Ölü bir ruhun senli bir arzuyla uyanmasý ve tüm sabahlarýn körüne yol göstermesi.
"Sað olsun senle gelen acýlar" bir slogan gibi yazýlýyor kalbimin duvarýna.
Polis anonsuyla daðýlýyor Beynimin hücreleri.
Bir menfeze sýkýþýyor kalbim.
Devletin yasakladýðý ninniler gibi okuyorum seni
Bölünüyor iradenin muhtevasý.
Kuþlarýn aðzýndaki þarkýya eþlik ediyorum.
Babasý ölmüþ çocuklarla mektup bekliyorum sahnenin dar bir yerinde veya
Yangýnda hiç kurtarýlamayacak bir çekmecenin aðzýnda onbininci kez seni seviyorum.
Kelimeler teferruattýr sevgilim
Sen cümlelerin konduðu yere bak.
Nasýlda diplerine çarpýyor sesim.
Parçalanýyor harfler þiirimin baþýna.
Bana benzeyen cesetler teþhis ediyorum göbeðinde.
Üstünü seninle kapatýyorum.
Aþkýnýn baþý saðolsun sevgilim...
Pynst.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.