Ölüm nerede kaldý, Bir zaman dilimine mi sýkýþtý, Tez gelirdi oysa, Özledim seni zaman aþýðý... Ne oldu, vaktini mi þaþýrdýn Bak! yar suküt. Gönül, bir çare. Gel artýk! Derdim de, dermaným da, sen de! Ya gönül koma, Ya da sev. Seveceðin yok ise de, Býrak o vakit beni. Ben de Sadýk olaný, yaný ölümü bekleyeyim... Ne edeceksin beni, Ben ölümü severdim, zaten? Senin, benle olmadýðýn tarihlerde! Bak, pencereme sinen güller var... Biri ayazda, Biri yaðmurda, Biri güneþte, Biri rüzgarda, Ve hepsi ölüme mahkum. Ve içerde de ben. Gönüle çare yok!?! Seveceði tuttu. Seni.! Ne yaparsýn, Zengin bilmez, yormaz kendini Fakir bilmez, alýr alýn terini Yalnýzlýk bilir bir tek aþký. O da bende ki seni....
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.