Gök sessiz, Güneþ batýk, Bulutlar yolcu, Yýldýzlar ömür, Seyre dalmýþým, Bu cümbüþü. Sen nerdesin? Gök mavisi! Çicekler soldu. Kurudu, sol yaným... Sensiz, ekþidi bütün bahçelerim. Gönül saadeti yok! Sadakat kalmadý, yazýk! Çakalllar dansýna kalktým. Ne tuhaf! Her bir þey eksik! Hani sen? Hani gülüþlerin, Hani sert duruþun, Hani herþeye kýzmalarýn, Ne oldu da artýk yok! Yoksa rüzgar mý esti? Güneþ mi yaktý? Yoksam benden mi vazgeçtin. Halbuki ben de , Ayçiçeði severdim. Yüzünü çevirdiði, yerde kalýrdý. Batarken, baþýný eðer, Doðarken de ona dönerdi. Her halde sadakat bu olsa gerek! Belki de sevmek. Gerçi herkes bir galeyanda Kim kime dumduma misali. Oysa beklemeyi bilmeli insan Ben de sen de .
#Peryasýz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.