yalnýz aþk çoðul iksiri de saçýlmýyor kalabalýða eylül saçýný yolacak nerdeyse birden sarartacak yapraklarý üþüyecek sýcak yýldýzlar düþecek gözümüzden
þiirin yakasý açýlacak bu rüzgârda yapraðý dökülecek gülün daha bir sivrilecek dikeni canýmýzý acýtacak sevgi’li iyice yitecek gözden çisil çisil yaðmurda arayacaðým kendimi küle dönen dünü eleyip geçerken görünmez olacak silik g’örüntüler
ben de yalnýzým sanýyorum elimde yitik ellerin izi kalýbýmý basýyorum þiire duyulmaz oldu sanki sesimden baþka ses belki de benim suçum daðýnýk býrakmam ardýmda sönen günü yýllarý ufalayýp atmam görünmez yerine resmin
tüme yaydýðýmdandýr belki aþk görünmez olur her göze sevgi damlamalý bilirim bu yaðmur bakýþlý günde ve.. yýlýn, ayýn özü Eylül’de
05. 09. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.