dudaklarýndan çýkan o dumana resmet beni kapat tüm camlarý odanda sakla.. karanlýk çökmüþ, yollar bomboþ uykuda her þey iþte o içinde titreyen alevler yakýp geçerken ciðerinden yeni hayatlarý iþler is tutmuþ duvarlara dört duvar, kireç tavan bir de ben anýmsarýz adýný sen hafifçe uyuklarken
ne zor þey sevdiðim, bardaðýmý ýsýttýðým anlarda çayýmda demlenmen! elimde çatlar dünyalar yýldýzlar ardýnda bir yüz, sensin gülümseyen..
kývamýnda piþmiþ börekler, annemin ellerinden sararken evin her yerini güz mevsiminden.. telaþlarým ikiye katlanýr, çalan zillere koþarken..
gün be gün çekiliþim insanlar arasýndan mahallemin az üstünde o eþsiz manzarasýndan sýmsýcak yaðmurlar boþalýr gözlerimin arasýndan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.