EYLÜL AKŞAMLARI

karanlýða veda ederken
saçlarýnýn kývrýmlarýnda
güzel sözler söyleyerek
seher vaktinde sabaha..

tüm sýcaklýðý avuçlarýnýn
küllendirerek göðsümü
eþsiz simandaki beyazlýktan
dimaðýma düþen kor ateþleri
tutarak salkýmlarýný koparmak
sessizce dalmadan uykumuza
her sabaha kazýdýðýmýz ayný rûya..

unutmak nâmümkün
hatýrasý ezvak-ý hülyâ!
parmaklarýn dans ederdi
hassas sýnýrlarýmda

yutarak nefesini
yepyeni bir heves ile
gerdanýnda biterdi dudaklarým
soluðun hýzlandýkça..

izlerdim, yansýyan gölgeni
titrerken duvarda
ve yalnýz bir adam için
böylesi fedakâr olurdu
ýlýman Eylül akþamlarýnda..



Sosyal Medyada Paylaşın: