BİLİNMEYEN NEDENLER

Her cümlenin sonu biraz tutuk.
Gün doðmadan, güneþi batýrýyorsun.
Gönül bir þey duymak ister, söz duruk.
Neden yutkundun? Sende mi tükeniyorsun?

Sevmek, güvenmek, sevda zor iþtir.
Yürekten geçmiyorsa yüreðini deðiþtir!
Susuyorsa bu enkaz herþeyini vermiþtir!
Sen deðiþtin... Ne bekliyorsun?

Gönül dün gibi seni tanýdýðý yaþýnda.
Bir fark yok ne sýrrýnda ne sýrdaþýnda.
Böyle söz vermedik biz bu iþin baþýnda.
Ben ayný yerdeyim! Sen gidiyorsun.

Kâh susar dilim, sohbet dilenmez!
Kahrolur cevap vermez, bilenmez...
Güven beklemez, kimseye güvenmez!
Neden küstün! Neyi söyleyemiyorsun?

Gül koklamak istersin dikenler elinde.
Yürek ne feryat eder ne de bedelinde.
Bir sabr-ý var elbet gençliðininde.
Kin kustun! Neyi öteliyorsun?

Örse konulup dövülmez, deðil demir?
Saygý ne mecburiyettir ne de emir...
Seven yürek Baðdat’tan gelir.
Çabuk yoruldun... Sen vazgeçiyorsun!

Burhan SEVÝMLÝGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: