Çiçek, sen, kelimeleri yanan yapraklar olan, Ve sen , kollarý akaðaçcýklar gibi titreþen ; Hep bir gölgelik hayaliyle boþ yere çýrpýnýyordun , Sana þeffaf maviliði öneriliyordu derelerin;
Kemer þeklinde siyah tokalarýn altýnda Solgun yüzünü anmadan çiçeklerden nasýl söz edilir? Hoþ bir manzara önünde saçlarýn ayrýlýnca Ýki kuþkanadýnýn altýnda çiçek gibidir.
Sevimli Marceline*, Sâdi’nin gülü, Bu akþam boyun eðen çiçeklerden söz edilebilir mi Anmadan senin gözyaþlarý içinde kaybolan yüzünü ?
Çiçekler yaþ ortamda ölür ve doðarlar Hayat gözyaþlarýný artýrdýysa, bu belki de , Seni her zaman bir çiçek gibi gördüðündendir!
Rosemonde GÉRARD ROSTAND Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Marceline* : Marsölin okunur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.