Aþk bencil kalýrdý, sevgi ise abartý. Hep bir kýyas yapardý, yüreði cýlýz kahraman. Gölgesi korkuturdu, korkusuyla avuturdu. Sýðýntýsýydý kendi hikayesinde.
Tek bacaðý kýrýk sandalye. Çerçevesiz bir resimdi duvarda. Aþka ne kirpik ne göz olabildi... Ne de sahip çýkabildi aslýna.
Ortalýk hokkabazý... Ýyi gun dostu her omza. Yüreksiz bir aslan, karanlýk ormanýnda. Þekli kendine has kukla, kurtçuklarla dolu kalbiyle aþk romanýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.