kendime çekildiðim zamanlarda
yaðmur yaðýyor þehre
herkes biraz yalnýz
herkes
biraz yanlýþ kalýyor..
kýrk yerinden çatlýyor aklým sonra
saçlarýmda yediveren bir hüzün
týrnaklarýmýn arasýna sýkýþmýþ
boylu poslu bir geçmiþ ölüsü..
dilimin dolandýðý kelimeleri
diþlerimin arasýnda eziyorum
bir isimsizlik
bir sessizlik
bir sensizlik peydahlanýyor sonra
biraz da
kimsesizlik..
sarhoþ bir yaranýn kabuðunu kaþýyor gibi zaman
ben saçlarýný örüyorum ömrümün..
atlarý vuruyorlar sonra
alnýndaki ahtan
gönlündeki telaþtan
vuruyorlar atlarý
yaralanmadan..
yapma diyor annem
kalbin yoruluyor
yapma..
boðazýmý düðümlüyorum en çok
elim ermedikçe aklýma
ya diyorum Züleyha ise kuyudaki
ya haberi yoksa Yusuf’un bundan
ya vurdularsa kalbimizi anne..