ZAMANIN RUHU

Yeþeriyordu zaman
Bir öksüz çocuk doðuyordu yine
Sararýyordu günler
Bir hýþýmla yaðýyordu hayat gökyüzüne
Soluyordu bilinmezlikler ormaný
Doðmaktan yoksundu tan yeri
Sarmalýyordu fakat beni
Göçüvermekteydi bir bir hayatlar
Dolaþmalýydý insanlar yine zamanýn birinde
Bir rüya vurmalýydý bu fani bedenlere
Gelmeliydi yine neþe
Bilmediðim türden bir gece baþlamalýydý yine
Günlerdir dakikalara zorba
Birer cellad kýlýðý gizeminde
Sormalýydý toprak
Yaðan yaðmuruna hesap sormalýydý
Susmalýydý zaman
Anlatmalýydý doðmaya direnen güneþli günlere
Sorgularýnda bir kifayet yoktu
Neþeli rüyalar ormanýdýr yine mahzun
Kelimeler öfkeden kale
Yýðýlmýþtý bir bir ufacýk kalbe
Çevrilmiþti duvarlar
Etrafýna bir gizemliliktir kuþatan
Susmalýydý ansýzýn
Seller kaplamalýydý
Dillere dönüþmüþ kelimeleri
Suhaller ardýna gizlenmeliydi
Sýrlarýn ardýnda yok olma çabasýydý
Keþifsiz ruhlara direnen
Ardý kesilmez bir yaðmurun
Bir gönül tarumarýnýn
Sebebi tahammülsüz düþlerin
Ardýna adý konulmayan manalarýn
Sebebinin adý konulmaz zamanlar ülkesinin
Yok olan bir güneþin
Ardýn da tutulmuþ bir yýðýn yasýn
Kuþatýlmýþ bir hayat ormanýnýn
Sessiz bir ölüm tufaný
Ve geriye kalmýþ bir tutam çiçek
Dengeleri bozan bir öykü
Ardýna gizlenen derin bir öfke
Ardýndan gelen bir kurþun
Bir öfke kurþunu
Sebebi bilinmez bir mazi
Geride kalan yalnýz ben
Mazinin ruhunun ta kendisi….

Sosyal Medyada Paylaşın: