Avuntu kapýlarýný açýk unuttukça
Toz toprak oldu saçlarým
Gelip geçtikçe kendimden
Tutundum yüreðime
yangýnlara yürüdükçe.
Alt yapýsýný aradým
temeli olmayan yaþamýn.
Kýlýç kesiði yaralar
Yas tutan kadýn kadar karaydý.
Sorsalar olgunlaþtým kabuðumda
Þikayetimi secdeye
ahýmý göklere koydukça..!
O halde bu telaþ niyeydi.
Bir lokma ekmek
Biraz ayakta kalabilmek
Sevmek sevilmek.
Aðlamak gülmek
ve gün batýmýnda
kaybolmayý beklemek.
Buz kesmiþ bedende
beyaz bir bez parçasý kadar
sükut etmek..
O halde neydi elde olan ..?
HÝÇ..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.