ne çok inip çýkardýk merdivenlerden baþkalarýna göre hiç bir yere çýkýlmazdý üstelik dardý iki göz aralýðýndan ne çok kendimizindi, bizdi, bilmezdi gözlerinin altýna günün karaltýsý çökenler oysa kat üstüne kat eklenirdi acýdan yýkamakla çýkmazdý hiçlikler
onlar dardý hýzlý çýkýlan aralýktan görmezlerdi pencerede açan kaktüsü yýldýzlardan uzak kalmýþlardý belki belki güneþ döðmemiþti omuzlarýný okumamýþlardý ayak altlarýnda açan þiiri geçip gitmiþlerdi hiç’ liði okumadan kürklerine sarýlanlarýn eteklerinde
ne çok gelip giderdik dikenli, meyveli yollardan daha çocukken öðrendik þarkýlarda özgürlük en tepesine çýkmaya özenerek aðaçlarýn en güzel oradan görülürdü güneþ ve bulutlar karþýdaki evlerin umuduyla ýslanýrdýk ne zaman sabaha uyansa bir çocuk çalýþýrken bulurdu annesini
nereye çýkýlýrdý merdivenlerden dar çatýlarýn altýndaki gerçek hazineyi hiçliði yenenler bulurdu g’özlerindeki gizli cevher için umuda gebe kalýrlardý güçlükler doðururdu geleceði biri yakardý lâmbanýn fitilini uzaktan seçilirdi ýþýðý..
14. 07. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.