Ömrüm tükendi gitti, bir güzelin peþinde…
Ne o vazgeçti nazdan, ne ben ýsrardan býktým!
Yýllardýr hep bu aþkýn, kavruldum ateþinde;
Yoruldum bu sevdadan, naçar boynumu büktüm…
Ömrümde bir Allah’a, bir bu güzele taptým…
Çalýlarda kuþ olup, bülbül taklidi yaptým!
Yaklaþmak için ona, türlü yollara saptým;
Bir kez dinlesin diye, hem ne çok diller döktüm…
Mevsimler döndü kýþa, yollar kapandý kardan!
Ýple çektim günleri, haber gelmedi yardan…
Onulmaz derde düþtüm, baþým çýkmadý dardan;
Kýrýldý gönül fayým, enkaz halinde çöktüm…
Sormayýn beni bana, attan düþmüþe döndüm!
Cayýr, cayýr yanarken, iliðime dek söndüm…
Aþký yaþayanlara, imrendim, bir þey sandým;
Allah’ým ne safmýþým, geleceðimi yaktým…
Þimdi bakýyorum da, aþk “mal-i hülya” imiþ…
Sevgiymiþ ya aslolan, fazlasý rüya imiþ!
Âþýklardan gördüðüm, mutluluk “güya” imiþ!
Bir sevda uðruna ben, kendi dünyamý yýktým…
Karaman-2019/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.