Doğarken ve Ölürken

Derinden akan bir yeraltý nehri gibi yalnýzlýk,
Hep arka planda varlýðýný bildiðin...
Hem de hiç düþünmesen,dile getirmesen de
Ýçinde bir yerlerde sezdiðin ...

Biliyorsun çünkü,
Yalnýz geldin ve yine yalnýz gideceksin...

Güvercinlerin kanat sesi de,
Rüzgarda kýmýldayan yapraklarýn hýþýrtýsý da,
Güneþin solgun ýþýklarýnýn herhangi bir yere düþmesi de
Hüzün verir nedensiz bir biçimde...

Bununla barýþmalýsýn ,
Acýdan arýndýrmalýsýn ýssýzlýðý
Kim bilir,belki yalnýzlýkta parýldar hakikatin ýþýðý...
Aslýna döneceðin cevherin meskenidir
Ve sen her þeyden arýnmadan
Kendini göstermeyecektir...

Tek yoldaþý kalýr insana giderken,
Bir giysi gibi býrakýr insan anýlarý,ismini,gövdesini..
Sadece hep yanýnda olan yalnýzlýk kalýr
Doðarken ve ölürken...





Sosyal Medyada Paylaşın: