SADECE YORGUN...

“Bazen,sadece yorgun oluyor insan;
Ne küs,ne yalnýz,ne de aþýk…”


Hayatýn anlamýný tek bir duruma ya da kiþiye yükleyecek yaþý geçtiysen
bilirsin elbet.
Yoo,öyle parmak sallayarak öðüt vermeyecek sözlerim.
Bilirim;insan ne kadar yaþasa da,
her deneyim baþka yüzle çýkýp ters köþe yaptýrýr sýklýkla.
Suskunluklarýmý,yaþam yorgunluklarýmý anlatacaðým en yalýn cümlelerle.
Yalýn ve sade…
Yorgunum çünkü,
anlayamamaktan da anlaþýlamamaktan da belki de.
Sadece otur ve dinle,
boþluk aç ,bir alan aç sözlerime yeter;
kalbinde ya da zihninde...

Yalnýzým bazen,
yorgunum genellikle.
Bazen bir þarkýnýn omzunda aðlýyorum,bir kitabýn omzunda bazen de…
Kimse olmadýðýndan deðil etrafta,
hüznü bulaþtýrmaya kýyamadýðým için sevdiklerime belki de;
insan kalabalýklar içinde de dönebiliyor içine.

Dün kapýyý çekip çýktým nedensiz,
yerli yersiz içimi kaplayan hüzün izin almadan geldi yine,
aldým onu da yanýma kabalýk olmasýn diye.
Ýkindi güneþi vuruyordu yüzüme,
ve saçlarýmda rüzgar yapraklarý önüne katmýþ hýþýrdatýyor,
nefesimden baþka tek ses bu,izliyorum öylece.
Ýnsan en çok kendiyle karþýlaþmaktan korktuðu için kaçýyor yalnýzlýktan diyorum.
Hüzün,kayýtsýzlýðýma þaþýrýyor,çekip gidiyor ben yüzleþince.
Aslýnda acýtmýyor artýk yalnýzlýk,hüznü takamýyor peþine.
Ama yorgunluk benimle yine de,yorgunum sadece…
Sahile indim sonra…
Seslendim denizin lacivert enginliðine.
Sesim karýþtý dalga seslerine.
Dedim ki;ey deniz ,
anlam yüklediðim ne varsa benim gibi yalnýz onlar da nihayetinde
Ayný hayatý paylaþsan bile, ayný rüyayý göremezsin birlikte,
herkes kendi aleminin seyrinde…
Geçici bir yolculuðun,geçici yolcularýyýz sonuçta…
Varlýðý hayatý yaþamaya deðer kýlsa da,
hayat onlar olmadan da eksikti,onlarla da…



Sosyal Medyada Paylaşın: