Ayak izlerinde kayboldum... Her þeyi kalbime sordum, Kendimde buldum, Senden öðrendim...
Yol bitti; Ayak izlerinin denize karýþtýðý yerde. Hiçlik denizi yok olmaktý, Dünya gözüyle... Kalbimle seyrettim bu yüzden, Deryaya karýþan varlýðýmý...
Dünya nasýl perdeyse cennete, Öylece perdeydi zaman cemaline... Takatsiz,solgun cümlelerimse Dile gelmez sonsuz gerçeðine...
Ne bileyim,belki olmaz ama; Ana rahmini cennet sanan bebeðin Aydýnlýða çýkýþý gibi dönmek isterim sana... Öyle masum,öyle beklenmedik bir sevinçle Tamamlanýr belki halka, Sýfýr noktasýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz🌿 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.