TEN KAFESİ

Bütün mesele bu aslýnda;
Ruhun sýðmaz ten kafesine...
Bu yüzden ne yapsan,nereye gitsen,
Huzur uðramaz yüreðine...

Bazen azad olur can kafesten,
Uçar,kaybolur zaman ,mekan...
"Allah canlarý öldüklerinde alýr,
Öðretmenleri de uyuduklarýnda...
Ölüm hükmü verilenleri alýkoyar,
Ötekileri belirli bir süreye dek salar...
Düþünenler için bunda ibret vardýr..."

Düþünmeyenlerdeniz,
Uykumuzda gittiðimiz lâmekaný bile kavramayanlardan...
Kafesi de dünyayý da götüreceðini sananlardan...

Ruh neyi arar,neyi bekler soran var mý
Zevkü sefa insansý olanýn kârý...
Eþref-i mahlûkat geçici olana etmez seyrü sefer
Hüzündür bu yüzden her daim gözlerinden gelir,geçer..


Yarý ölümdür uyku,ölümün ikizi...
Her gece gittiðin,bir gün gidip de dönmeyeceðin yer...
Ne çok aldanýyoruz,ne çok gafiliz meðer...

Bir gün uyanmayý diliyorum rüyadan
Ölmeden önce ama,ayrýlmadan dünyadan...
Kördür çünkü ahirde de,burda kör olan...

Asla yetmedi,yetmeyecek dünya,
Her neye kavuþsan...
Çünkü;
Ruhun buraya deðil,ezelde gördüðüne aþina...
Ait olduðu aslýna dönmeden
Bitmeyecek hüzünlü maceran...






Sosyal Medyada Paylaşın: