içim gerçekten geniþ bir alan mý
istediðimde gizlemeye yer bulduðum duygular
gözyaþlarýmýn döküldüðü okyanus
baðlamaya çalýþtýðýnda hayat kolumu
kör baktýðýnda düþlerime
tutuklandýðýnda umudum
oraya koþarým
bazen fýrsat bulamam bir göz atmaya
sanki bir boþlukta döner dururum
çok uzak bir yýldýz gibi
kim bilir görürsün pencerenden
içindeki düþlerini göndererek
bir ýþýk merdiveni kurulur göðe
kaç yalnýzlýk gözetlenir
aþk çýplak ayak gezinir orda
sevgi dünyasý aralanýr kadýn ellerin
gönül bir güzel mayalanýr sevdaya
ne doðurgandýr yürüyüþü insanýn
gözlerim buðulanýr
her kararttýðýnda gök yüzünü
bir kadýn yaralanýr
çocuklar avlanýr
baþkaldýrýr içimin askerleri
gök, gök ise bilsin göklüðünü
yer, insaný yutmaya göz dikmesin
sen, içimde benim yarattýðým þiir
taþlý yollarýný temizlediðim
leylaklý yol
bana çocukluðumdan kalan
kiralýk bisiklete bindiðim.
senden öteye geçilir zamanda
baþ koyarým Haziran yastýðýna
uyarandýr gül kokulu ellerin
01. 06. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.