Sonbaharın Her Bişeyini Özledim

Düþlerimin, kiralýk baharýna uyandým,
Kurumuþ gözkapaklarýmýn, çapaðýnda yandým,
Ellerimi semalarýn, huzuruna kaldýrdým,
Ölüme ne vakitte kaldý, ölüme hazýrým!
Ben, sonbaharý özledim!
Kurumuþ aðaçlarý, çiçekleri,
Keskin rüzgarý!
Ve tepeme dikilen güneþi...
Sonbaharýn her biþeyini özledim!!!?

Kelebeklerin, son ölümle dansýný
Ýzlemeyi,
Maviler üzerinde, semaya yükselmeyi,
Güneþin doðuþunu , batýþýný,
Sonbaharýn, isteksiz rüzgarýný,
Dalýna tutunamayan yapraðý...
Sokaða yaðmur düþerken,
Dýþarýya koþar adýmlarla,
Þemsiyeyi unutup!
Yaðmurun, derin serpiliþine,
Kendimi býrakmayý özledim.
Son nefesini veren kuru topraðý,
Ellerimin, üst zeminindeki çatlaklarý
Fevri çýkýþlarý mý?
Asabileþmeleri mi?
Ölümle nasýl!? son bulacaðý mý?
Sonbaharda nasýl !?
Yaðmurun ardýndaki, güzellikle kaybolacaðimi?
Gel artýk! yapraksýz mevsim.?
Gel artýk! sapitleþti ölümüm...
Kâinata sýðamýyorum...
Sonbahara dair, her biþeyi özledim...
Son seviþmeleri mi?
Gidenin ardýndan bakmayý,
Sonra, kendiliðinden kalkmayý öðrenmeyi,
Sonbaharýn, her biþeyini özledim!
Ölümün, kokusunu bile....

#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın: