Heval

Bebektim!
Postal sesleri karýþýyordu emdiðim süte
Tütün kokuyordu babamýn eli
Ýçinde-kini söküp atýyordu Anadolu
Sökemiyordu karanlýðý güneþ

"Bu gökyüzü bizim dedi" birisi
Gök sizinse yer de bizimdir" dedim
kabullenmedi


Çocuktum!
Yamalý gülüþlerle kapattým hüznümü
Tel örgülere takýlan uçurtmam yoktu
Ümitlerim takýlýyordu bu yüzden her seferinde

“Bu yeryüzü bizim dedi “birisi
Yer sizinse gök bizimdir dedim
Kabullenmedi
Gökyüzünü balçýkla sývadým




Þimdilerde çok halsizim
Ne yöne dönsem hüzün entarili insanlar
Diyorum ki!
-Bir þair üflese de yüreðime ferahlasam-

Bak heval
Saçmalýyor yine aklýmýn dili
Aðýz dolusu küfür biriktirdi parmaklarým
Aðzýna kusacaðým bir yalnýzlýk biliyor musun?

“Yer ve gök bizim dedi” birisi
Yer ve gök sizinse yüz bizimdir dedim
Kabullenmedi
Zaten yüzsüzün biriydi



Sonra
Tüzüðünü unutan canilerin postal sesleriyle irkilirken kurt ,kuþ
Güneþin þafaðýna özgürlük türküleri astým
Ve dudaðýmda biriken elzem küfürleri tükürdüm
Eli coplu aynasýzlara

“Sevmek isyan etmektir biraz”
Biraz sevmek isyandýr

Sosyal Medyada Paylaşın: