Yolun yüreðimden geçsin Havîn, Ben ki, ayak izlerine kadar ezber tutmuþum kendime. Kaç çaðý kapatýr geliþin bilmem ama, Kalbime vurulan süngüleri, tek bir gülüþün açar.
Daha fazla bekleme Havîn, Kalbim, sevgiyi unutmaya yüz tutmuþ baksana. Senin yüzün ki kalp damarlarýmý açtý. Bekletme beni Havîn, Ömrüm tebdilsiz geziniyor...!
Senden uzak,kimliksiz ve sýfatsýz yaþýyorum, Göçebe kuþlar bile döndü yuvalarýna. Ben geçtiðin sokaklarý kokluyorum, yolun düþmüþtür diye. Ama yoksun Havîn,yoksun.
Ne olur bana bir tarih ver, Toprak üþümeden, Yapraklar dalýndan düþmeden Sana hasret kalbim sendelemeden Bana yaþamak için bir fýrsat ver. Yoluna canýmý serdim Basýp gel Havîn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.