Gece güne
gün geceye döndükçe
Bir pusula hep ayný yönü gösterir
Kalbimin güvertesinde.
Baþlangýç ve son arasýnda
Bir “nokta”dan
daha deðersizdir varlýðým
“KÜN FEYEKÜN” dedikçe hiçliðe.
Susarým bir serçe acizliðiyle
çýplak dallarda beklerken ezaný.
Alnýmý öper seccadem
Nun’dan iki büklüm
Elif’ten daha ince.
Yýkanýr kandiller zifiri karanlýkla.
Yolculuða çýkarým avuç içimde
aþktan bir merdivenle.
Ulaþtýkça nefesim gökyüzüne.
Gözyaþýmdan
gök kuþaðýný silerim ellerimle.
Sevince dönüþür hüzüngâhým
bir tebessüm býrakýrým aleme.
Tefekkür buketleriyle..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.