Kutsal Işık
Kutsal yolun ruh salgýsý çemberiyle yýldýzlarken aþký
Bendeki senin yangýn baharýyla gölgen kalan sokaklarda
Denizleri iþitiyorum...
Aklýmýn ayaksesleri kadar yakýnlýðýn çýrpýndýkça ellerime
Elim sende...
Ne bileyim,
Evvel günleri de alýp vaktime
Dünya böyle güzel duracak gözlerime
Ve ben
Duvar kenarlarýna yaslanýp
Umutlarý tazelemenin masum çiçekleriyle
Düþlerken taçladýðým duyguyu
Vardý öncemde fil kabilesi ve
Kaldýrýmlar..
Ki çýkmýþtým yola
Biri ben
Biri sen
Þu filizlenen doðumlarýn
Zihninin huzur köþesinde aðýr adýmlarýný büyürken
ilahi birlikle uzanýp toprak parçasýna
Karýþýyoruz biz bize
Geçmiþin yaralarýný býrakýp
Mum yanýðý kýrmýzýya dönüþürken
Tamamlanma olgusunun ikiz yüzüyle
Ne acýlar çektik
Ne uykusuz geceler
Ah Süleyman
Rüzgarýn yelesinde uçan ve
Kendiliðinden geniþleyen kanatlarla
Ruhumu besliyorum
Bu yüzden seviyorum maviyi ve yeþili
Kendimi dinliyorum
Dinle beni Süleyman
içimde çukurlaþan oyuklar gibi
Emip sancýyý
Özlemime koþ
Iþýðýný doldururken karanlýðýn
Kuþlarýn kanatlarý kopar mý hiç
Çocuk saflýðýnda beni kendimde
Gördün mü Süleyman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.