Bir gül olup dokununca tenimin duvarýna Susmanýn günlüðünde aþk kaçýp içine Ne çok þey konuþuyor...
Ne çok þey büyüyor Ne çok þey Yokluðuna yaðmur yaðýnca hýçkýran Dudak izlerimde kýmýldanýyor aynada gövden Gözüme takýlanlardan eðilip Seni alýyorum yamacýma Kimse olmuyor Sadece ben Bazen ayaküstü Bazen gözlerinden duyuyorum Seni..
Yüzünün kenarýnda kaldýrýmsýz þehir gölge’m Hep çocuk içinde tenha saatler seçip Annen gibi yürüyorum bazen Az öteden parlayan yýldýzlarý Gördün mü
-ellerimin yazdýðý yazgýda hep çizgin-
Özlediðimde seni Sýra sýra aðaçlar geçiyor Sonra kuþlar gökyüzü mavisine Sisler içinde bakarken Geçmiþin odalarýna el uzatma Burdayým ben Ayný sen gibi Uykularýnýn eþiðine dem tutuyorum Avuçlarýnda gece Ve Hatýrladýðýn bahçelerde Dalgýnlýðým..
Çocuklar buraya gelin
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.