Mýzrabýyla sinem deþerken udi;
Yükselir bir feryat, oyuk göðsünden!
Üst tellerden çýkan, savt-ý davudi;
Haberler getirir, ta Endülüs’ten…
Vururken rakkase, ritmini tek, tek!
Savrulur sahnede, fýrfýrlý etek…
Sanki kývranýyor, gökte bir melek!
Bembeyaz bir bulut, farký yok sisten…
Bir renk cümbüþü ki, dansçýyý sarmýþ!
Her yaný füsunkâr, her hali sýrmýþ!
Rakkase eteði, sahneye sermiþ!
Hiç farký kalmamýþ, tablodan, süsten…
Sazlar tam bir afet, mucize eller!
Sesler ayný lakin farklý bu teller…
Sözler iç kaynatýr, coþmuþ o diller!
Kesiliyor insan, tüm teneffüsten…
Öyle bir armoni, sevmemek çok zor…
Sazendeler coþmuþ, gel de hayra yor!
Rakkase/de güller yanar, sanki kor!
Kolay mý ayrýlmak, hiç bu meclisten…
Unutmak mümkün mü, bu hoþ geceyi?
Þair karýþtýrmýþ, sözü, heceyi…
Sarmýþ iken ateþ, bütün bacayý;
Gel de sakýn þimdi, lanet iblisten…
Karaman-2019/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sözlük: Savt: ses, sada...
**BÝR DÜÐÜN EÐLENCESÝNDEN ESÝNLENÝLEREK YAZILMIÞTIR… HÞT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.