bilmez olur muyum hiç
sevinçler de geçici
bütün güzel þeyler gibi
üzünç üzünç bakýyorum dünyaya
yorgun bir süvariyim
azýðým yok terkisinde atýmýn
sakladýðým yaralarýmdan baþka
diyorum ki
býraksam her þeyi ardýmda
bir bilet alsam
çýksam bir tren yolculuðuna
unutsam kendimi
bir kompartýmanda
sorsalar adýmý dâhi hatýrlamasam
unutsam
adresimi
hüviyetimi
gözlerimin rengini
sonra sarýyorum
bozuk plak misali
gerisin geri
yürüyorum eskittiðim kaldýrým taþlarýný
asýyorum þiire yorgun sesimi
mýrýldandýklarým uçuk oluyor dudaklarýmda
dilimde kýrýk bir ezgi
ayaklarýmýn altýnda dünya
incecik bir çizgi
sendelesem düþeceðim þimdi
gözlerin beliriyor bir anda
deðiþiyor kalbimin ritmi
böyle zamanlarda
bilemiyorum nereye koyacaðýmý ellerimi
-ihbar ediyor bütün hücrelerim beni-
þuracýkta can vereyim iyisi mi
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.