Sayrı

hâlâ duruyor
çatlak,kuru dudaklarýmda
alnýnýn sýcaklýðý
uzaklaþmýþ olamazsýn

-sayrýyým günlerdir -

kuduran atlar gibi
terli terli dönüp duruyorum yatakta
ayaklarým buz
siluetin asýlý tavandaki boþlukta

pencereye tüneyen kuþ sesleri
küfür gibi yankýlanýyor odamda

-ne çok severdim serçeleri oysa-

bir acý ne denli saplanýp kalabilir
ne denli saplanýp kalabilir bir acý
-diye diye -
körüklüyorum meðerse
saplanýp kalan acýyý

bakýyorum
paslý bir çivi duvarda
babamýn bir zamanlar ceketini astýðý

yerini yadýrgamayan
bir çivi gibi
duruyor þuramda
açýk býraktýðýn yara

kýrýk kýrýk hýçkýrýklar
yankýlanmasýn diye odamda
daha bir sýký
sýmsýký tutuyorum yorganý
sýkýlmaktan sýzlayan
diþlerimin arasýnda

bileklerimde
baþarýsýz intihar denemelerinden izler
bir-iki-üç...

duman duman artýyor yalnýzlýk
geçmiþ taptaze duruyor belleðimde

çýkýp çekip gitmeli diyorum
çýkýp çekip gitmeli
girmeli ormanlarýn koynuna
doruklarýna daðlarýn...

herkesten
her þeyden
kentlerden
geçmeli bütün mevsimlerden
uzaklara çok uzaklara
sýðýnmalý kitaplara

alfabeden çýkarýyorum harflerini adýnýn
bakýyorum
yitiriyor anlamýný bütün cümleler

dönüp dönüp kendime
kurduðum bir cümle
tekerrür ediyor dudaklarýmda

“sensin dünyanýn kalbinde yama
nereye gidersen git yine düþeceksin yokluðuna”
...

Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın: