ENGRAM
Ellerim yavru kuþun pençesi kadar küçücükken de,
kartal pencesi kadar kocamanken de
dokundu günahlarýn ve yasaklarýn gövdelerine.
Dokundu ve her dokunuþunda,
dizimdeki yara izi gibi çetele çentikleri atýldý sinir sistemime,
obsesif beyninin emriyle.
Tramvaylara binmeden çok önce baþladý travmalarým;
aðaçtaki kuþa taþ attýðýmda katil,
rüzgârla uçuþan eteðe baktýðýmda günahkâr saydým kendimi,
“kötüyüm” mührü bastým hafýza dosyamýn kapaðýna en kýrmýzýyla.
Yýllarýn akýþýna býrakmak varken kendimi
çocukluðumu da sürükledim ardým sýra
ve elli yýl sonrama bakýyordum bu sürüklemeyle þimdimi görmezken.
Az önce,
çocukluðumda kesilen tavuk yumurtladý kafatasýmda;
yaþam kuluçkasýna yerleþtirdim onu ve bir süre sonra:
çirkin insan yavrusu çýktý içinden,
beyaz bir kuðudan vaz geçtim çirkin de olsam
insan olarak kalayým beklentisiyle bekledim durdum büyümemi;
ne büyüdüm, ne güzelleþebildim... ama sudaki aksine bakan narsistim yine de...
Ellerim gibi, ayaklarým gibi, bedenim gibi
miyop derecem de büyüyordu gözlerimde sinsi sinsi,
güneþe bakacaðým inadýna çýplak çýplak
çýplak bedenine bakmak yerine namahremlerin...
beceremedim, beceremedim!..
hep günahta ve haramda takýldým,
hep ruhumun hastalýklý tarafýnda...
Yunusun karnýndaki Yunus gibi çaresiz ve korkaðým
zaman denilen karanlýðýn koynunda;
suyun basýncý altýnda mý ezilmekte zihnim
yoksa uzayýn boþluðu için de mi, hiç çözemedim.
Ýlâhî ve insanî emirlere uymadýðým gibi,
af da dilemedim... ve nasýl dilenir de bilmem...
Serçenin ürkekliðindeki masumiyetini,
denizdeki iyotun tezeliðini,
çiçeklenmiþ aðacýn güzelliðini,
gidenin arkasýndan bakanýn o an bile içinde olan ümidini,
þekerini bitmesin diye yalayan çocuðun neþesini
hiç göremedim... çentiði atýldý...
istemedim deðil, istedim... tam bakacakken hayata ve her þeye
ayaklarým takýldý gölgeme, düþtüm, kendi üzerime.
Düþmek dedim de,
yapraðýný her dem koruyan karayemiþten düþmüþtüm
yaþým on üç –uðursuzluðu uðurlu bilirim-;
içindekilerle aklým karýþmýþtý,
düzeltmek için iki numara saçlarýmý düzeltmiþtim,
çentiði atýldý...
Çok... sanýp da aþýk olmamýþtým,
çentiði atýldý...
Okuyup da anlamadýklarýmýn,
görüp de algýlamadýklarýmýn,
bilip de söyleyemediklerimin,
sevip de terkettiklerimin
hep çentiði atýldý
kaderimin defterine... beynimin defterine...
14 Mart 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.