Yaşıyorum Anne!

Gidiþinin hüznü taze duruyor,
Öksüz kaldýðýmdan beri gülmedim.
Bedenim þefkatli liman arýyor,
Üþüyorum anne, daha ölmedim.

Üþüþtü üstüme, dertler yekünü,
Bayramlardan dahi lezzet almadým.
Sýrtýmda dünyanýn aðýr yükünü,
Taþýyorum anne, daha ölmedim.

Dökülmez dilimden þakrak kelime,
Yirmi iki Mart’ý bahar bilmedim.
Boynu bükük, viran, buruk halime,
Þaþýyorum anne, daha ölmedim.

Kývranýr dururum, sinemde aðrý,
Derin uykulara hemen dalmadým.
Gördüðüm düþlerde, hep sana doðru,
Koþuyorum anne, daha ölmedim.

Hangi sevgi gelir konar yerine?
Bu kadar kanatsýz, kolsuz kalmadým.
Büyük bir boþluktan, hýzla derine,
Düþüyorum anne, daha ölmedim.

Hayat, gözlerinde saklýydý oysa,
Susuz bir gül gibi, böyle solmadým.
Sensiz sürdürdüðüm, yaþantým buysa,
Yaþýyorum anne, daha ölmedim.

Ömrünü geçirdin ihlas, zikirle,
Senin gibi kula, hiç rast gelmedim.
Acýmý Rahman’a, sonsuz þükürle,
Aþýyorum anne, daha ölmedim.

21.03.2019
Muhittin Alaca
















Sosyal Medyada Paylaşın: